Excitement

ja ja een bericht van mij door de weeks, dan moet er wel iets bijzonders gebeurt zijn. en dat is er ook. of het nou iets goeds of slechts is laat ik aan jullie over.

vandaag tijdens het loopje in de ochtend viel ons op dat een van de dames in de oranje groep aan het kalven was. toen we wat beter keken (verrekijker!) zagen we dat er al een fawn half uit hing: je zag het hoofdje en een beentje = is dus niet zoals het hoort! dus Geoff en ik hebben toen geprobeert deze dame uit de groep te halen (lukte ook wel, maar duurde ff :-)). toen we haar eruit hadden en haar apart gezet hadden hebben we nog eens goed gekeken. het hoofdje van de fawn was gezwollen en zijn tong was al helemaal dik: dood?! :-( dus wij in alle rust de deer in de crusher gezet en Geoff voelen, bijt het kalf hem opeens in zijn vingers: its alife......... dus wij zo snel mogelijk geprobeert hem eruit te krijgen, wat uiteraard niet lukte (crusher was te groot, konden er niet bij en ze bleef persen). dus na een tijdje toch martin maar gebeld. die kwam en er werdt besloten haar in de grote crush te duwen. na wat gewurm lukte dat aardig. martin is gelukkig erg sterk en met een beetje wrikken en wringen kreeg hij de fawn eruit. gelukkig! na wat gezwaait begon het ook nog te ademen. moeder er weer uit en ze samen in een kleine paddock apart gezet. D'arts gebeld voor AB en oxitocine en klaar was martin/geoff/janine :-). dachten we tenminste. toen we na 30 minuten nog maals keken zagen we dat de deer nog niet naar haar fawn had omgekeken. toen toch maar besloten om de deer maar weer in de crush te zetten en uit te melken en het kalf dan maar met de hand op te voeden (helaas). dus na veel gehannes hebben we 250 ml uit de moeder gekregen en dat aan het kalf gevoerd. het was trouwens een jongetje, dus heb ik hem martin genoemd (omdat hij hem eruit kreeg levend!) :-).

dus...... dat moest ik even kwijt.
cheers