I had a dream....

samen met vrienden naar de markt, gezellig. Overal vrolijke mensen, muziek en mensen om je heen die je kent en waar je om geeft. De markt is rommelig, druk en gezellig, je hoort muziek, lachende kinderen en de marktkooplui prijzen hun waren luidkeels aan.

Ik kijk om me heen, de markt is oud, de kraampjes bruin. De hele markt ligt midden in de woestijn! Overal staan borden dat je op het pad moet blijven, want de grond aan de zijkanten van de paden zijn gevaarlijk.

Ik loop verder en zie iets leuks bij een kraampje. Maar als ik erheen loop wijkt het kraampje achteruit en ik stap naast het pad. Bijna meteen zak ik tot mijn borstkas weg in de grond..... Stefan rent me achterna maar zakt ook weg in net zo'n gat als ik....

Plotseling is de hele markt weg, de mensen verdwenen, de kraampjes opgeruimt, geen lachende kinderen en schreeuwende kooplui. Er komt een man aangerend die bij me in het gat springt en net voor hij kopje onder gaat roept hij dat hij me wel zal helpen....

Ik zak nog verder weg en probeer in paniek houvast te krijgen met mijn handen boven de grond, ik graai en krijg alleen maar los zand te pakken... niets om me aan vast te houden! Ik schop met mijn benen om omhoog te komen, graai wild om me heen....plotseling grijpt iemand mijn benen vast met een ijzere greep. Zijn handen doen pijn om mijn enkels. Na enkele seconden zetten de handen mijn voeten op een steuntje. Ik mag me duidelijk niet bewegen want telkens als ik dat probeer zak ik of verder weg of worden mijn benen met een ijzere greep vastgepakt en terug geplaatst op het steuntje.

De paniek begint te zakken en ik kijk om me heen, stefan zit naast me in net zo'n gat als ik en kijkt me aan: het komt goed, ik ben bij je, zecht hij! Daar kalmeer ik van en als ik om me heen kijk zie ik dat er een lege straat verschijnt. Ik draai me terug naar stefan om te vertellen wat ik zie... maar ik zie nog net hoe hij in de verte verdwijnt......

Nu ben ik echt alleen!

Ik begin nu pas goed in paniek te raken, het zand drukt op mijn borstkast en ik begin moeilijkheden te krijgen met ademhalen. Bovendien is een van de stepjes weggezakt en heb ik nog maar een punt om op te steunen. Radeloos kijk ik om me heen.

Aan de weg verschijnt een huis en nog een en nog een.... er lopen mensen op straat. Gelukkig, misschien is er iemand die....

plotseling voel ik dat iemand me onder mijn armen pakt en tegelijk voel ik dat de persoon onder mij me een duw geeft. In een flinke ruk ben ik vrij. Uit hetzelfde gat komt een vrouw omhoog: geen dank, het is mijn werk en ze loopt weg. Achter me staan een man en een vrouw, er staan meerdere mensen om me heen. Ze nemen me mee naar een van de huizen die ik gezien heb en geven me te eten en een handdoek, zodat ik een douche kan nemen. Ze duwen me in bed zodat ik kan slapen na alles wat er gebeurt is.......

Het volgende moment wordt ik wakker in mijn eigen bed.